Het is even zoeken tussen de olijfbomen, maar dan ineens zie je ze staan; rijkelijk behangen met zware roodroze vruchten. De granaatappelbomen zijn nieuwkomers in dit deel van Griekenland. In het dorpje Koliri, gelegen aan de westzijde van de Peloponnesos, worden traditioneel vooral olijven geoogst. “Maar de granaatappel, dat wordt de nieuwe traditie”, zegt Paraskevas Paraskevopoulos vastbesloten, terwijl hij in zijn boombaard een granaatappel met zijn handen in tweeën breekt. “Proeven?”

Ben je ooit in deze regio, dan is de granaatappelgaard van Paraskevas een niet te missen tussenstop. Niet alleen vanwege de friszure granaatappelpitjes die hij hier voor bezoekers in kleine bakjes klaar heeft staan. Vooral ook voor het verse granaatappelsap, afkomstig uit het naastgelegen Alfeios Rodi, in de volksmond ‘de granaatappelfabriek’. “Het sap wat hier geproduceerd wordt, smaakt alsof je het direct in de boomgaard met de hand hebt geperst”, verzekert Paraskevas.

De granaatappelbomen zien er authentiek uit hier in het mediterrane landschap. Toch zijn ze in deze streek nog niet erg diep geworteld. De eerste granaatappelgaarden kwamen een jaar of vijf geleden. Door de crisis was er amper werk. Een groep van 59 vrienden, buren en familieleden besloot hun kracht te bundelen en te investeren in de bomen die tot nu toe enkel in hun achtertuin groeide. Er kwam een bedrijfsplan en met steun van het Europese Landbouwfonds voor plattelandsontwikkeling stond er niet veel later een fabriek.

De granaatappelfabriek gaf werkgelegenheid én een culinaire impuls aan de regio. De granaatappel prijkt op ieder lokaal menu en het granaatappelsap is de trots van de inwoners. Paraskevas: “Wij Grieken zeggen altijd dat olijfolie ons jong houdt. Maar granaatappelsap maakt je nog jonger. En is veel lekkerder om te drinken.”

Het hele verhaal lezen? Download de pdf!
DeGranaatappelfabriek

Deze reportage schreef ik voor het tijdschrift foodies.